تاثیر بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی_رفتاری بر توانبخشی و کاهش رفتارهای کلیشه ای در کودکان مبتلا به اتیسم

چکیده

زمینه و هدف: بازی دارای ظرفیت زیادی در برانگیختن و تحریک حواس کودکان اتیسم (اوتیسم) است و زمینه تعامل و غنی سازی فعالیت های ارتباطی را در این کودکان فراهم می آورد. بازی درمانی شیوه ای است که به یاری کودکان پرمشکل می شتابد تا بتوانند مسائل خود را به دست خویش و از طریق بازی هایشان حل کنند و در عین حال نشان دهنده ی این واقعیت است که بازی برای کودک، همانند وسیله ای طبیعی است.افراد دارای اتیسم، دنیا را متفاوت تر از بقیه می‌بینند، می‌شنوند و حس می‌کنند.اتیسم بیماری نیست و درمان دارویی قطعی نیز ندارد. امروزه توجه به درمان و توانبخشی کودکان مبتلا به اتیسم اهمیت زیادی پیدا کرده است، زیرا با به کار گیری فنون و روش های درمانی جدید میتوان این کودکان را به همسالان خود نزدیک کرد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی  بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی _ رفتاری بر توانبخشی و کاهش رفتارهای کلیشه ای در کودکان مبتلا به اتیسم انجام شد.

روش : در این پژوهش سعی شده تا با استفاده از روش مطالعه ی نظامند دستاوردهای تحقیقات کیفی در زمینه بازی درمانی برای کودکان اتیسم جمع بندی شده و در یک مقاله به اختصار بیان شود.

یافته‌ها : یافته های این پژوهش نشان داد که بازی درمانی مبتی بر رویکرد شناختی _ رفتاری می تواند در بهبود مهارت های ارتباطی این کودکان تاثیر بگذارد و این امر موجب کاهش رفتارهای کلیشه ای کودکان مبتلا به طیف اتیسم می شود.

نتیجه گیری: از این رو می توان از بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی_رفتاری به عنوان یک حوزه مداخله ای موثر در حوزه اختلال طیف اتیسم سود جست.

 کلمات کليدي: اختلال طیف اتیسم، بازی درمانی، رفتارهای کلیشه ای، شناختی_رفتاری، توانبخشی