روا سازی و اعتبار یابی مقیاس افکار خودکشی سالمندی

چکیده

زمینه و هدف: سالمندان اگرچه میزان بالایی از خودکشی را دارند، اما افکار خودکشی خود را کمتر به صورت مستقیم و یا خود به خود بیان می کنند از این رو استفاده از ابزارهای غربالگری با هدف شناسایی سالمندان دارای افکار خودکشی ضروریست. هدف پژوهش حاضر روا سازی و اعتبار یابی نسخه فارسی مقیاس افکار خودکشی سالمندی در سالمندان ایرانی می باشد.

روش: مطالعه حاضر یک مطالعه روان‌سنجی و از نوع توصیفی- مقطعی است. جامعه آماری این پژوهش را سالمندان ساکن جامعه و ساکن آسایشگاه شهر تهران در سال 1398 تشکیل می‌دهند. 159 نفر به روش نمونه‌گیری چند مرحله (ساکن جامعه، 116=n) و در دسترس (ساکن آسایشگاه، 43=n) انتخاب شدند. به‌منظور گردآوری داده‌ها از مقیاس افکار خودکشی سالمندی، مقیاس افسردگی سالمندان، پرسشنامه رضایت از زندگی و مقیاس افکار خودکشی بک استفاده شد. برای بررسی روایی مقیاس افکار خودکشی سالمندی، از روایی صوری، محتوا، همگرا و واگرا استفاده شد و پایایی نیز با دو روش بررسی همسانی درونی (آلفای کرونباخ) و بازآزمایی (دو هفته، 30 n=) محاسبه گردید.

یافته‌ها: به‌صورت کلی، نسخه فارسی مقیاس افکار خودکشی سالمندی و زیرمقیاس هایش ویژگی‌های روان‌سنجی قابل‌قبول و نسبتاً قوی  را از نظر اعتبار بازآزمایی (85/0 icc=، 00/0 p˂)، روایی همگرا با افسردگی(449/0 r=، 01/0 p˂)، افکار خودکشی بک(676/0 r=، 01/0 p˂) و روایی واگرا با رضایت از زندگی(300/0-  r=، 01/0 p˂)  نشان داد.

نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان دهنده ویژگی های روانسنجی کافی و مناسب مقیاس افکار خودکشی سالمندی در سالمندان ایرانی می باشد. براساس یافته های این مطالعه پیشنهاد می شود از مقیاس افکار خودکشی سالمندی به منظور شناسایی و افزایش درک خطر خودکشی به عنوان هدف اولیه و کاهش خطر خودکشی در سالمندان به عنوان هدف ثانویه در پژوهش ها به کار گرفته شود.